Δημήτρης Λ.

Η μητέρα μου 80 χρόνων υπέφερε για ένα χρόνο από βασανιστικούς πόνους στο ισχίο και στη μέση από βαριά σπονδυλοαρθροπάθεια. Είχε σπάσει παλαιότερα το μηρό της και η λάμα που της είχαν βάλει με χειρουργική επέμβαση μετακινήθηκε με τα χρόνια προς την άρθρωση του ισχίου και πίεζε το κόκαλο προκαλώντας τρομερούς πόνους. Η χειρουργική επέμβαση αποκλείστηκε λόγω της βαρύτητας της και της ηλικίας της μάνας μου.
Κάθε μέρα στο σπίτι ζούσαμε ένα δράμα βλέποντας την μάνα μου να παρακαλάει να πεθάνει και να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Ότι φάρμακα και να τις δίναμε ο πόνος δεν περνούσε. Μέχρι και βαριά οπιοειδή έπαιρνε, αλλά τις προκαλούσαν πολύ άσχημες παρενέργειες όπως εμετό, ζάλη, πρήξιμο και τα σταμάτησε γιατί δεν μπορούσε να τα ανεχτεί.
Μέσα στην απελπισία μας και τη δυστυχία μας, ευτυχώς ένας ορθοπαιδικός μας μίλησε για ένα ιατρείο επεμβατικής θεραπείας πόνου. Εκεί ο ιατρός αναισθησιολόγος μας πρότεινε να βάλουμε εμφυτευμένη αντλία έγχυσης μορφίνης στο υγρό που περιβάλλει το νωτιαίο μυελό.
Αμέσως μετά το χειρουργείο σταμάτησαν οι πόνοι και είδαμε ξανά το χαμόγελο της μάνας μας. Σήμερα επτά μήνες μετά, η κατάσταση συνεχίζει να είναι καλή και αισθανόμαστε ευτυχείς που απαλλαχτήκαμε από το μαρτύριο που ζούσε η μάνα μας, αλλά και εμείς που στεκόμασταν ανήμποροι μπροστά της και τη βλέπαμε να βογκάει επί ένα χρόνο πρωί και βράδυ.
Το μεγάλο μας παράπονο είναι ότι το ΙΚΑ μέχρι σήμερα, δεν μας έχει αποδώσει τα πολλά χρήματα που ξοδέψαμε για την αγορά της αντλίας, παρά που είχαμε και την έγκριση της επιτροπής του ΚΕΣΥ πριν ξεκινήσουμε το χειρουργείο.